ജ്യോനവന്റെ വഴി.

ജ്യോനവൻ സഞ്ചരിച്ചിരുന്ന കാർ.

കുവൈത്തിൽ വന്നനാൾ മുതൽ ആഗ്രഹിക്കുന്നതാണ്, കുവൈത്തിൽ എത്ര ബ്ലോഗർമാരുണ്ടെന്നറിയണം. അവർക്കൊരു കൂട്ടായ്മ ഉണ്ടാകണം. ദുബൈ, തിരുവനന്തപുരം മീറ്റുകളിൽ പങ്കെടുത്തതുപോലെ ഇവിടെ കുവൈറ്റിലും ബ്ലോഗു മീറ്റിൽ പങ്കെടുക്കണം.
ഒട്ടൊക്കെ പരിശ്രമത്തിന്റെ ഫലമായാണ് വി.കെ. ബാല, സുനിൽ ചെറിയാൻ പ്രദീപ് കുളക്കട എന്നിവരുടെ നമ്പർ കിട്ടുന്നതും പരസ്പരം കാണാതെ തന്നെയാണെങ്കിലും ദിനവും ഫോണിലൂടെ ഒരു നല്ല ബന്ധം സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയുന്നതും. ഒരു കുവൈറ്റ് മീറ്റ് എന്ന സങ്കൽ‌പ്പത്തെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ സുനിലിനും പ്രദീപിനും പൂർണ്ണ സമ്മതം. സന്തോഷവും. ബാല നാട്ടിലാണ്. നോമ്പു കഴിഞ്ഞേ വരൂ. എങ്കിൽ‌പിന്നെ ബാല വന്നിട്ട് തീരുമാനിക്കാം എന്നായി. ഇതിനിടയിൽ എത്രപേർ ഉണ്ടാകും എന്നറിയാനായി എന്റെ ബ്ലോഗിൽ ഒരു പോസ്റ്റിട്ടു. സുനിൽ കുവൈറ്റ് ടൈംസ് പത്രത്തിൽ വാർത്തയും കൊടുത്തു. തീരെ നിരാശാജനകം എന്നല്ലാതെന്തു പറയാൻ ?. എന്റെ ഒരു പിഴവുകൊണ്ട് പോസ്റ്റ് “ചിന്തയുടെ പുതിയ അഗ്രിഗേറ്ററിൽ വന്നതുമില്ല. തെറ്റു തിരുത്തി പുതിയ പേരിൽ വീണ്ടും പോസ്റ്റിട്ടു. കമെന്റായി വന്നത് അരീക്കോടൻ മാഷിന്റെ “ആശംസകൾ” മാത്രം. അദ്ദേഹം കുവൈറ്റിലുമല്ല. പിന്നെന്തു ചെയ്യും.? എന്തായാലും ഉള്ളതു നാലുപേർ. ബാല, സുനിൽ ചെറിയാൻ, പ്രദീപ് കുളക്കട, പിന്നെ ഞാനും. നാലുപേർക്കും സാൽമിയ ബീച്ചിൽ വളഞ്ഞിരിക്കാം എന്ന ധാരണയായി.ഇനി തിയതിയും സമയവും നിശ്ചയിച്ചാൽ മതി.

ഇതിനിടയിലാണ് സ്ഥിരം ഞാൻ ഓൺ‌ലൈനിൽ കണ്ടുമുട്ടാറുള്ള എന്റെ പഴയ കോളേജ് മേറ്റ് പകൽ‌കിനാവൽ ഇക്കഴിഞ്ഞ ഒന്നാം തിയതി ഓൺ‌ലൈനിൽ വരുന്നതും “പൊട്ടക്കല“ത്തിന്റെയും ബൂലോക കവിതയുടെയും ലിങ്കുകൾ തരുന്നതും. കുവൈറ്റിലെ രണ്ടു നമ്പറുകൾ തന്നിട്ട് വിവരങ്ങൾ അന്വേഷിച്ച് അറിയിക്കാൻ പറഞ്ഞു. ഞെട്ടിക്കുന്ന വിവരങ്ങളാണ് അറിഞ്ഞത്. ജ്യോനവൻ എന്ന കുവൈത്ത് ബ്ലോഗർ അപകടത്തിൽ‌പ്പെട്ടിരിക്കുന്നതും, കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നവർ മരണപ്പെട്ടുവെന്നും ജ്യോനവൻ ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ട് ഐ.സി.യു. വിലാണെന്നും അറിഞ്ഞു. വിവരങ്ങൾ പകൽ‌ക്കിനാവനോടു പറഞ്ഞു.
വല്ലപ്പോഴും കുഞ്ഞുകിളിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ ചിലച്ചിരുന്ന എന്റെ മൊബൈൽ നിർത്താതെ കരഞ്ഞു. കാനഡയിൽ നിന്നും മാണിക്യം, ദുബൈയിൽ നിന്നും പകൽ‌കിനാവൻ, കുഴൂർ വിത്സൺ, സിമി, ബഹറിനിൽ നിന്നും സജി അച്ചായൻ, നാട്ടിൽ നിന്നും ഹരീഷ് തൊടുപുഴ, വികടശിരോമണി എന്നിങ്ങനെ ആരെക്കെയോ...... എറണാകുളത്തു നിന്നും സറീന വിളിക്കുന്നത് ഒരു നിലവിളിയോടെയാണ്. സറീനയോടു പറഞ്ഞിരുന്നു ജ്യോനവൻ “ ഇനി മിണ്ടാതിരുന്നോളാമെന്ന്‌ “. ഒരു അറം പറ്റലിന്റെ തീഷ്ണഗന്ധമില്ലേ ആ വാക്കുകളിൽ‌ എന്ന് സറീന. ഒന്നും സംഭവിക്കുകയില്ലാ എന്ന് ആശ്വാസ വാകുകൾ പറയാനായില്ല എനിക്ക്‌. അപ്പോഴേക്കും അറിഞ്ഞിരുന്നു ജ്യോനവന്റെ തലച്ചോറിന്റെ പ്രവർത്തനം നിലച്ചിരിക്കുന്നൂവെന്ന്‌. ഉറക്കമിളച്ചിരുന്ന ആ രാവിൽ എന്റെ മനസ്സെന്നോടു പറഞ്ഞു “ ഉറുമ്പേ, ഇതൊരു നിയോഗമാണ്; ലോകം മുഴുവനുമുള്ള മലയാളം ബ്ലോഗർമാർക്കുവേണ്ടി നീ ചെയ്തു തീർക്കേണ്ട ദൌത്യം. “ പ്രദീപ്. ബാല, സുനിൽ എന്നിവരെ വിളിച്ചു വിവരം പറഞ്ഞു. സുനിൽ വണ്ടിയുമായി എത്താമെന്നറിയിച്ചു. പ്രദീപും വന്നു. ആശുപതിയിലേക്ക്.

പിന്നെ സംഭവിച്ചതു ചരിത്രമാണ്. കുവൈത്തിലെ ബ്ലോഗർമാരുടെ എണ്ണമറിയാൻ ശ്രമിച്ച് പരാജയപ്പെട്ട എന്റെ ഫോണിലേക്ക് നിരന്തരം വിളികൾ. എല്ലാ വിളികളും പറയുന്നത്‌ ഒരേ കാര്യം. “ ഞാൻ ........., കുവൈത്ത് ബ്ലോഗറാണ്. “

മുകളിൽ കർത്താവിന്റെ വലതുഭാഗത്തിരുന്ന് ജ്യോനവൻ, ചുണ്ടിൽ ഒളിപ്പിച്ച നനുത്ത പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നോടു പറയുന്നു,
“ എന്നാലും ഉറുമ്പ് ഒരു മണ്ടനായിപ്പോയല്ലോ, ആരും വന്നു കയറാത്ത ഒരു ബ്ലോഗിൽ പോസ്റ്റിട്ടാൽ ആളുകൂടുമോ ചേട്ടാ..? ദാ ഇപ്പോഴെങ്ങിനെയുണ്ട് ? ഉറുമ്പല്ലേ എന്നു ചോദിച്ച് എത്രയാ ഫോൺ വിളികൾ? “

അവനോട് എനിക്കൊന്നേ പറയാനുള്ളു.
പ്രിയപ്പെട്ട ജ്യോ, ഇതു ശരിയായ വഴിയല്ല. മരണം‌കൊണ്ട് നീ കാട്ടിയ ഈ വഴി ഞാൻ വെറുക്കുന്നു. ഞാനാഗ്രഹിച്ചത് നീ കൂടെ പങ്കെടുക്കുന്ന ബ്ലോഗ് മീറ്റാണ്.

ചുണ്ടിലെ ചിരി വിടർത്തി വീണ്ടു ജ്യോ പറയുന്നു,
“ ഉറുമ്പേ, ഇതു നമ്മുടെ ബ്ലോഗു മീറ്റല്ല. എന്റെ സ്വന്തം. എന്റെ കാർമ്മികത്വത്തിൽ നടത്തുന്ന, എന്റെ സ്വന്തം ബ്ലോഗ് മീറ്റ്.”
“ എന്നെ ഓർക്കതെ ആരും വരില്ല. പോകുകയുമില്ല ! “
ജ്യോനവൻ വീണ്ടുമൊരു ആശ്ചര്യചിഹ്നമാകുന്നു.